قهوه ترک امکان

قهوه‌ی ایبریک یا همان قهوه ترک خودمان که درون ظرفی به نام جذوه دم می‌شود، احتمالا قدمتی به بلندای تاریخ قهوه‌نوشی دارد. بر سر خاستگاهش همیشه بحث و جدل بوده است؛ اتیوپی، مصر، ترکیه یا جایی دیگر در همین حوالی. قهوه‌ی ایبریک در قرن ۱۵ میلادی در امپراتوری عثمانی رواج داشت و در قرن ۱۶ به اروپا راه یافت. 

قهوه ترکْ به‌طور ساده با آب دم‌آوری می‌شود اما استفاده از شکر، انواع ادویه‌ها و شیر به‌جای آب نیز بسیار مرسوم است. پیشنهاد می‌کنیم در دم‌آوری این قهوه به‌ازای هر گرم قهوه ۷ الی ۱۱ گرم آب ۶۰ درجه سانتی‌گراد درون جذوه بریزید و آن را روی شعله‌ی ملایم قرار دهید. هنگامی‌که قهوه کمی بالا‌تر آمد جذوه را از روی شعله بردارید و قهوه‌‌ی دم شده را درون فنجان بریزید.

این نوشیدنی برخلاف اکثر روش‌های دیگر که به نحوی صاف می‌شوند، همراه با لرد آن سرو می‌شود. هنگامی که منتظر هستید تا دمای قهوه‌تان کمی پایین بیاید، لرد هم تهنشین می‌شود. البته بسیاری به‌خاطر همین لرد است که قهوه‌ ترک را به سایر شیوه‌های دم‌آوری ترجیح می‌دهند و قبل از نوشیدنْ فنجان را تکان می‌دهند تا لرد با عصاره‌ی قهوه مخلوط شود. اما ویژگی دیگر این نوشیدنی گره خوردن آن با مجالس و مهمانی‌های خاطره‌انگیز است. ما هم در طراحی این محصول تلاش کردیم تا طعم سنتی قهوه ترک را برای‌تان خلق کنیم. به‌طوری‌که نوشیدن آن برای بسیاری از ما همراه با زنده شدن خاطرات خانه‌ی مادر‌بزرگ‌مان خواهد بود.